รีวิวCracked

หนังหมดเวลาไปกับการเกริ่นเรื่องยาวไปเป็นชั่วโมง หลังจากนั้นจึงค่อยมาขมวดปมแบบสรุปรวบรัดที่เต็มไปด้วยความพยายามเกินไป การใช้ความพยายามในหนังเรื่องนี้กลายเป็นสิ่งที่บั่นทอนตัวหนังได้อย่างชัดเจน หนังพยายามจะฉีกทิศทางและเล่าเรื่องไปถึงจุดที่ควรจะพีคที่สุด แต่กระนั้นก็กลับกลายเป็นว่าหนังแทบจะไม่มีอะไรเป็นที่น่าจดใจได้สักเท่าไหร่ เป็นความสยองน่าขนลุกแบบประเดี๋ยวประด๋าว และไม่มีอะไรให้เก็บไปคิดต่อเมื่อออกมาจากโรงหนังเลย แต่ทั้งนี้ Cracked ภาพหวาด ก็ยังมีจุดเด่นที่น่าสนใจอยู่ไม่น้อยเช่นกัน หนึ่งสิ่งที่เกริ่นเอาไว้ก็คือ โปรดักชั่นดีไซน์ ที่ทำการออกแบบฉากและมุมภาพต่างๆ ได้ช่วยสร้างบรรยากาศช่วยเติมเต็มความวังเวงและน่ากลัวให้กับหนังได้เป็นอย่างดี แต่โดยส่วนตัวคิดว่าโทนภาพและสีของหนังค่อนข้างมืดมัวไปสักหน่อย มืดในแบบที่นั่งอยู่ในโรงหนังมืดๆ เกือบจะมองไม่เห็นวัตถุต่างๆ ที่ใส่เข้ามาบนจอแล้ว ที่หนังผีที่เต็มไปด้วยโทนมืดมัวสร้างอารมณ์ได้ดี แต่ยังไม่ทำให้คล้อยตามนัก นี่เป็นผลงานหนังใหญ่เรื่องราวของผู้กำกับหนุ่ม “ท็อป-สุรพงษ์ เพลินแสง” ที่เก็บประสบการณ์จากแวดวงงานโฆษณามาหลายปี เมื่อต้องมาหยิบจับงานสร้างที่ใหญ่ขึ้นและวางรากเรื่องราวให้มั่นคงยิ่งขึ้น ดูเหมือนว่างานสร้างของเขาจะยังทำออกมาได้ไม่ค่อยลื่นไหลสักเท่าไหร่นัก แต่กระนั้นก็ต้องยกนิ้วให้กับองค์ประกอบโปรดักชั่นดีไซน์ที่นำมาใช้ในการเล่าเรื่องของหนังเรื่องนี้ เพราะช่วยยกระดับหนังผีไทยให้ดูมีความเป็นสากลเพิ่มขึ้น กับมุมมองและมุมภาพที่ค่อนข้างได้เห็นสักเท่าไหร่ จุดอ่อนหลักๆ ของ Cracked ภาพหวาด ก็ยังคงเป็นจุดอ่อนเดิมๆ ของวงการหนังไทย นั่นก็คือ บทภาพยนตร์ ที่ไม่ได้สร้างความแปลกใหม่ใดๆ ให้กับผู้ชมเลย โครงเรื่องค่อนข้างซ้ำซากและสัมผัสมาก่อน แม้ว่าจะยังพอมีหนทางกลั่นกรองเรื่องออกมาให้ดูสนุกได้ แต่น่าเสียดายที่หนังยังคงค่อนไม่ประสบความสำเร็จในการเล่าเรื่องสักเท่าไหร่ แม้ว่าหนังจะมีความยาวแค่ชั่วโมงนิดๆ แต่กลับให้กับรู้สึกที่เยิ่นเย้อและยาวนาน