รีวิวแดง พระโขนง

หนังที่โหมโรงโปรโมตว่าเป็นผลงานการกำกับหนังเรื่องแรกของ “แจ็ค แฟนฉัน” กับเพื่อนซี้ของเขา “เอ็กซ์-วัชรพงษ์ ปัทมะ” ที่เกิดแนวคิดดังกล่าวขึ้นมา ก่อนจะนำไปปรึกษา “หม่ำ จ๊กม๊ก” ที่ร่วมแสดงและทำหน้าที่อำนวยการสร้างหนังเรื่องนี้ให้กับ ภายใต้งานสร้างของบั้งไฟ ฟิล์ม ของเขา แต่ความเป็นจริงแล้ว แจ็คเพิ่งจะถูกแฉมาหมาด ๆ ว่า…เขาลงพื้นที่มากองถ่ายในฐานะผู้กำกับแค่เพียง 2 คิวเท่านั้นเอง แต่ก็ได้เครดิตเป็นผู้กำกับอยู่นะ แดง พระโขนง ก็มาพร้อมกับสไตล์หนังไทยดาดดื่นที่ให้ความรู้สึกฝืนที่จะกลืนลงคอ แม้ว่าจะมีไอเดียที่ค่อนข้างน่าสนใจไม่น้อย แต่การนำมาเล่าเรื่องและการกลั่นกรองออกมาเป็นบทหนังยังค่อนข้างล้มเหลว ไม่ต่างกับหนังตลกไร้สาระทีหาความบันเทิงใจเกือบจะไม่ได้เลย มุกตลกก็เต็มไปด้วยมุกโบราณที่ล้าสมัย ไม่ว่าจะเป็นมุกเหยียดผิว-เหยียดอัตลักษณ์บุคคล ที่ปัจจุบันไม่ใช่เรื่องที่ขำขัน แต่เป็นการคุกคามทางวาจาประเภทหนึ่งไปเสียแล้ว หนังวางโครงเหมือนจะเป็นหนังที่เด็กดูได้ผู้ใหญ่ดูเพลิน แต่เนื้อในของหนังที่มีภาพใส ๆ นี้นั้นยังเต็มไปด้วยมุกหยาบโลนในปริมาณหนึ่ง ที่ก็แอบรู้สึกเป็นห่วงอยู่ไม่น้อยที่ผู้ปกครองจะพาลูกหลานมาดูหนังเรื่องนี้ โดยเฉพาะมุกคำหยาบทะลึ่งต่าง ๆ ที่สามารถเลี่ยงได้ แต่หนังกลับใส่เข้ามาอย่างตรงไปตรงมา คำหยาบกลายเป็นมีชื่อที่ฟังทีไรต้องสะดุ้ง หนังที่มีเด็ก ๆ เป็นนักแสดงนำ กลับพังครื้นลงไปต่อหน้าต่อตาเพราะผู้ใหญ่พยายามยัดมุกหยาบ ๆ ให้หนังสอดแทรกไปด้วยพิษเสียอย่างนั้น เป็นหนังผีตลกแบบไทย ๆ ที่ซ้ำซากจำเจเป็นที่สุด ไม่ต่างกับหนังเมื่อ 10-15 ปีก่อน ช่วงเวลาที่นั่งดูหนังเรื่องนี้เต็มไปด้วยความอึดอัด นอกจากจะเต็มไปด้วยมุกขำเอาใจคนเจนเอ็กซ์ไล่ขึ้นไปถึงเบบี้บูมเมอร์แล้ว การเล่าเรื่องของหนังยังค่อนข้างเลวร้าย พอ ๆ กับบทหนังที่มีแค่หยิบมือเดียว หนังเสียเวลาไปกับการเล่าเรื่องซ้ำ ๆ เดิม ๆ ฉากแล้วฉากเล่า ที่สารภาพเลยว่าก้มดูนาฬิกาตลอด และพบว่าหนังเล่าวนอยู่ในอ่างแบบนั้นครบ 1 ชั่วโมงพอดี ก่อนจะเริ่มเข้าเรื่องในช่วง 30 นาทีสุดท้าย